فیلم سینمایی تیم کریکت افغانستان در هالیوود

by Admin 2010-05-20, 20:22

این بازی بین سربازان هند بریتانوی برگزار شد که در آن زمان کابل، جلال
آباد و قندهار را در تصرف داشتند. افغانهایی که احتمالا آن بازی را تماشا
کردند، نه آن را می شناختند و نه هم علاقه ای به شناخت آن گرفتند.

سالها گذشت تا اینکه پس از یک قرن، جوانان مهاجر افغان در کمپهای خاک آلود
پشاور به تجربه ورزشی دست زدند که صد سال پیش انگلیسی ها تلاش داشتند به
پدرکلان هایشان بیاموزند. تیم کنونی کریکت افغانستان از همان خیمه های
مهاجرین در پیشاور برخاسته است؛ یک تیم پرانرژی و جوانی که مسنترین عضو آن
27 ساله است.

داستان تیم کریکت افغانستان و موفقیت های پیاپی آن، مانند قصه های افسانه
ای برای بسیاری غیرقابل باور است. روز شنبه وقتی تیم کریکت افغانستان به
مصاف هند به میدان رفت، معمولا تنها کشورهایی نظیر افریقای جنوبی، انگلیس،
استرالیا و پاکستان می توانند در برابر کریکت بازان هندی بختی برای پیروزی
داشته باشند. هند سلطان ورزش کریکت در جهان است و از سال 1848 به این طرف
تیم کریکت داشته است اما افغانها کمتر از ده سال است که چوب کریکت را در
دست گرفته اند.

طی مسابقات مهم کریکت جهانی 2010 که در جزیره سنت لوسیا برگزار شده است،
ميلیون ها تن در جهان بازی افغانستان- هندوستان را که البته به نفع دومی
خاتمه یافت، از طریق تلویزیون تماشا کردند و هزاران تماشاچی هیجان زده نیز
در ورزشگاه حضور یافتند.

در میان تماشاچیان ورزشگاه، سام مندنس، کارگردان مشهور سینمای هالیوود نیز
حضور داشت. مردی که قرار است داستان حیرت انگیز کریکت بازان افغان را به
یک فیلم بزرگ سینمایی تبدیل کند. سام مندنس، نه تنها یک فلمساز برنده
جایزه اسکار بلکه خود بازیکن کریکت نیز است و به این ورزش علاقه زیادی
دارد.

کریکت پس از فوتبال دومین بازی پرطرفدار دنیاست. این بازی در اوایل قرن 16
در انگلستان ایجاد شد و پس از لشکرکشی های امپراطوری بریتانیا به طرف جنوب
آسیا، به کشورهای شرقی نیز گسترش یافت. امروزه کشورهای زیادی در افریقا و
آسیا، بازی کریکت را به عنوان ورزش ملی شان به حساب می آورند.

سینما سنت دیرینه ای در فیلم های ورزشی دارد، فیلم هایی که قهرمانان با
شکوه آن معمولا از صفر شروع کرده و در کمال ناباوری قدم به قدم به پیش می
روند، تا این که در نبرد نفسگیر نهایی، کام تماشاگران فیلم را با پیروزی
درخشان شیرین می کنند.

براساس نوشته های هشت صبح، آخرین نمونه چنین فیلم هایی، اثر تحسین شده جان
لی هنکوک نقطه تاریک در سال 2009 بود که امسال یک جایزه اسکار نیز گرفت.

البته فلمنامه نویسان هالیوود، ضرورت زیادی ندارند تا درباره تیم کریکت
افغانستان از تخیل شان استفاده کنند چون سرگذشت واقعی این تیم دراماتیک تر
از هر تخیل هالیوودی است.

تمام این جوانان در کمپ مهاجرین افغان در پشاور بودند که به کریکت روی
آورند، آنها از تکه های پارچه توپ ساختند و با پای برهنه بازی کردند تا
اینکه پس از سقوط طالبان دوباره به کشور بازگشتند و به شکل جدی تر به بازی
هایشان ادامه دادند.

در افغانستان حتی آنها نه لباس مناسب داشتند و نه میدان بازی اما با پشت
کار، ره صدساله را یک شبه طی کردند. آنها با پشت سرگذاشتن 93 کشور
توانستند در بین بیست تیم برتر دنیا راه بیابند و باعث افتخار کشورشان
گردند.

تیم افغانستان با آنکه در صحنه بین المللی تجربه زیادی ندارد اما به
موفقیت های زیادی دست یافته است، موفقیت هایی که روزنامه گاردین آن را
حاصل جوانی و ناترسی این مردان سخت کوش دانسته است.

صد سال پیش انگلیسی ها در قندهار کریکت بازی کردند و افغان ها تنها تماشا
کردند اما اکنون نوبت ماست که در لندن کریکت بازی کنیم و انگلیسی ها تماشا
کنند!

[/b]