یونان، قبرستان آرزوهای جوانان و خانواده های افغان

مرکز آتن جایی است که در این شبهای سرد تعدادی زیادی از فامیلهای پناهجوی افغان که منتظرند تا به شکل غیر قانونی خود را به دیگر کشورهای اروپایی برسانند، در پارکها و محوطه کلیساهای آن سرگردانند و کودکان آنان به دلیل نبود غذای کافی به سوء تغذیه مبتلا شده و روز به روز با وضعیت خطرناک تری مواجه میگردند.

اکثر این مهاجرین از ایران می آیند به ترکیه، از ترکیه از طریق بندر ازمیر، از آن جا وارد منطقهء میتلینی و سالونیک می شوند و بعد از این دو جزیره پس از آنکه توان مالی برای خروج از یونان به سمت دیگر کشورهای اروپایی را ندارند، به دیگر مناطق یونان تقسیم می شوند.

در یونان، بیشتر مهاجرین به روی سرک ها می خوابند، بسیاری شان به مریضی های خطرناک پوستی دچار شده اند. به حدی که متاسفانه نمی توانند، لباس شان را تبدیل کنند و یا در وقتش حمام بگیرند. البته شاید بتوان گفت آنان که از قبل ترها در ارودگاه ها ساکن شده اند، شاید کمی وضعیت بهتری داشته باشند.

از سوی دیگر یک سری سیاست های ضد مهاجرت در یونان باعث شده است که هر روز مردم و پولیس یونان با مهاجران افغان رفتار بد و خشن داشته باشند و متاسفانه هر روز از بین مهاجرین یک نفر قربانی به چشم می خورد.

این پناهجویان که شاید هر کدام رد مرز شدن از ایران و گروگان بودن در مرز های ترکیه و بالاخره خطر غرق شدن در دریا را نیز تجربه کرده اند، از نگاه روانی به شدت خسته اند و هیچ منبعی نیست که دست شانرا بگیرند و مایه امیدی برای شان باشند. لذا به شدت شکننده اند و هرکسی میتواند در این شرایط آنها را شکار کنند. اینجا لقمه های خوب و چربی برای قاچاقبران انسان و مافیایی ترانزیت آماده است. کسی نیست که حداقل برای این آوارگان راهنما باشد و یا حداقل در برابر خطرهای که این مهاجرین را تهدید میکند، از ایشان دفاع کند.

از همه رقت بار تر این است که وزارت امور مهاجرین و سفارت افغانستان در بلجیم که مسئولیت کشور یونان را بر عهده دارد، به طور مطلق در خواب به سر می برند. فقط بعضی اوقات مقامات این سفارت برای دیدن این صحنه ها به یونان سفر می کنند که آن نیز با دیدن مناطق تاریخی یونان و تفریح و سرگرمی به پایان می رسد و هیئت اعزامی سفارت با عکسهای یادگاری از یونان به بروکسل برمیگردند.

با این وجود تقاضای این آوارگان دور از وطن این است که دولت افغانستان از حقوق آنها دفاع نماید. ما وزارت مهاجرت داریم که برای همین کار ساخته شده است. وزیر صاحب باید از دولت یونان بپرسد که چرا با خشونت با این مهاجرین برخورد می کند. حداقل، حقوق انسانی این ها را باید دولت یونان مد نظر بگیرد.زیرا بسیاری از این مهاجرین فکر می کنند به خاطر این که افغان ها هیچ نوع پشتوانهء سیاسی ندارند، و هیچ حامی ندارند، دولت یونان این چنین برخورد می کند.

اگر از خیر این سوال که چرا دولت افغانستان هیچ اقدامی در این رابطه نمی کند، بگذریم، به این مطلب می رسیم که واقعا چرا این همه جوان مستعد کشور باید آواره ملک های غریبی باشند. بنا به گفته خود این جوانان آنها حتی اگر به دیگر کشورهای اروپایی هم برسند، اکثرشان کار مناسبی پیدا نمی کند و مجبورند در رستورانها، مزارع زیتون و حتی به شغل شریف سگ شویی مشغول شوند.

آیا این شغلها واقعا سزاوار جوانهای افغان است که با هزاران امید به دولت جناب کرزی رای دادند؟! خانواده هایی که از ترس مرگ و برای حفظ جان خود از افغانستان فرار کرده اند اما اینجا و در یک کشور اروپایی، با یک مرگ تدریجی مواجه شده اند!

جنگ های مداوم و قوت گرفتن روز افزون طالبان خیلی از مردم داخل افغانستان بلا تکلیف بودن تعداد زیادی از جوانان در ایران، آنها را مجبور به این مهاجرت کرده است و اکنون بدون هیچ امیدی نه توان برگشت به خانه را دارند و نه امیدی به آینده ای روشن.

با این حال امیدواریم که هرچه سریعتر وضعیت این هموطن عزیزان با همت وزیر محترم امور مهاجرین و مقامات مسئول بهبود پیدا نمایند.