کرزی در امریکا، سفری از روی اقتدار و یا حقارت ؟!

by Admin 2010-05-20, 20:24

حامد کرزی هم اکنون در امریکا به سر می برد. با تحولات و اتفاقات ماه های
گذشته ، سئوالی که به ذهن می رسد این است که ، آیا این سفر از روی اقتدار
است و یا حقارت ؟!
برای روشن شدن پاسخ این سئوال ، مجبور هستیم مرور بر اتفاقات ماه های گذشته داشته باشیم.
در تاریخ ۱۹/۱۲/۱۳۸۸ دکتر محمود احمدی نژاد رئیس جمهوری اسلامی ایران سفری
داشت به افغانستان و سخنرانی آتشینی هم در حضور دولت مردان افغانستان علیه
غرب ایراد نمود و متعاقب آن در تاریخ ۷/۱/۱۳۸۹ حامد کرزی رئیس جمهور
افغانستان برای شرکت در جشن نورزی مهمان ایرانی ها بود.
یک فرضیه:
فرض می کنیم در یکی از این سفرها در کابل و یا تهران ، محترم حامد کرزی در
دیدار خصوصی با دکتر محمود احمدی نژاد ، از او تقاضای کمک و راهنمایی می
کند و به اصطلاح استمداد می طلبد! دکتر احمدی نژاد هم از روی انسانیت و
رسالتی که یک فرد مسلمان به دوش دارد مختصری راهنمایی می کند.
محتویات این گفتگو می توانسته در مورد آشتی ملی ، اقتدار ملی ، خود باوری
، و کسپ محبوبیت یک رئیس جمهور در داخل کشور بود ه باشد. این را از رفتار
و سخنان کرزی می توان حدس زد.
آغاز ماجراجویی کرزی:
در تاریخ ۱۲/ ۱ /۱۳۸۹ و بعد از باز گشت از سفر تهران و به بهانه رد شدن
بازنگری قانون جدید انتخابات توسط نمایندگان پارلمان جناب کرزی سخنانی را
بیان نمود.
در این سخنان کرزی حملات شدیدی را علیه غرب آغاز نمود و جملاتی را بر زبان آورد که هیچ کس انتظار شنیدن آن را نداشت.
بیان سخنان تند از جانب کرزی علیه غرب با سرعت در تمام رسانه های دنیا نشر
شد و سران غربی مخصوصا مسئولان آمریکایی را دچار سر درگمی کرد. این سر
درگمی را می شد در سخنان و موضع گیری های اولیه آنها به خوبی مشاهده کرد.
اما جناب کرزی به این سحنان هم بسنده نکرد و در تاریخ ۱۷/۱/۱۳۸۹ در قندهار
رسما اعلام کرد که اگر چنانچه غربیان دست از دخالت هایش برندارند من به
طالبان خواهم پیوست.

جناب کرزی با ایراد این سخنان و موضع گیری ضد غربی خود و به راه انداختن و
پروژه ای عقب اقتاده جرگه مشورتی صلح که در زمان انتخابات قول آنرا داده
بود می خواست به عنوان یک رئیس جمهور اقتدار و ابتکار خود را نشان دهد تا
هم در نزد ملت محبوبیت از دست رفته اش باز یابد و هم در نزد و سران گروه
های مذهبی افغانستان و طالبان جای پایی بازکند، وهم یک ضرب شستی به رقیبان
داخلی خود نشان دهد و انتقامی از نمایندگان ملت برای رد کردن وزیران
پشنهادی بگیرد.
اما اوضاع آنطور که جناب کرزی می خواست به پیش نرفت وغول رسانه های غربی
دست به کار شدند و به طور هماهنگ تبلیغات منفی علیه کرزی را آغاز نمودند.
در ابتدا اعلام شد که ممکن است سفر کرزی به آمریکا لغو شود و در ادامه
متاسفانه با وقاحت تمام توهین ها و تحقیر ها ادامه یافت و کار به جایی
رسید که کار شناسان غربی به سلامت روانی کرزی شک کردند و او را معتاد به
مواد مخدر دانستند وحتی به عمد اسم او را به جای حامد "حامل " نوشتند و
بعد از اعتراض بعضی وبلاگ ها متاسفانه اقدام به اصلاح آن نکرد.

آنچه باعث تاسف است این است که بعد از آن همه تحقیر و توهین رسانه های
غرب، به رئیس جمهورکشور عزیزمان، متاسفانه هیچ کسی به طور جدی عکس العمل
نشان ندادند و با کمال وقاحت رسانه های گستاخ غرب را همراهی کردند و دولت
محترم هم دست از پا دراز تر در اولین واکنش رسمی سخنگوی آن اعلام کرد که
روابط افغانستان امریکا ایده ال است و از مسئولان آمریکایی خواست که به
رسانه توجه نکنند و مسایل را از طریق دیپلوماتیک دنبال کنند. در آخرین
مورد هم پنتاگون اعلام کرد که که یک چهارم از مناطق کلیدی افغانستان حامی
دولت حامد کرزی هستند.! این یعنی تیر خلاص .!
مجموعه این گفتار ها و رفتار از طرف غرب نشان می دهد که برای آنها منافع
ملی شان در اولویت همه چیز است و برای آنها چه حامد باشید، چه حامل، فرقی
ندارد، در هرصورت باید حمل کننده منافع آنها باشید.

حال باز می گردیم به سئوال اصلی که: آیا این سفر از روی اقتدار است و یا حقارت؟!
به طور معمول جنین سفر هایی باید از روی اقتدار انجام شود. زیرا زمانی که
بالا ترین مقام یک کشور به کشور دیگر سفر می کند، از طرف یک ملت نمایندگی
می کند و در اصل پیام آن ملت حال چه مثبت باشد و یا منفی به گوش مسولان
ملت دیگر می رساند و رسالت یک مسئول همین است که در این پیام امانت را
رعایت نموده و خیانت نکند و ملت هم از مجموع نهاد های قانونی مانند
پارلمان و احزاب و نهاد دیگر تشکیل شده است.
اینجا مسئله ماندن و یا رفتن جناب کرزی نیست و یا اینکه هنوز غربیان کرزی
را می خواهند یا نه ! نیست. چونکه کرزی حال با تقلب و یا بدون تقلب قانونا
رئیس جمهور افغانستان است و تا پایان پنج سال خواهد بود و طرح چنین بحث
های جز ائتلاف وقت چیزی دیگری نخواهد بود. بلکه مسئله این است که کرزی
رئیس جمهور افغانستان است وهم اکنون به عنوان یک رئیس جمهور، به یک کشور
ابرقدرت جهانی سفر نموده که از قضای روزگار همین کشور باعث شکست طالبان و
بهبود نسبی اوضاع در افغانستان و برقرای دموکراسی نیم بند فعلی می باشد و
ده هاهزار نیروی مسلح در افغانستان دارد و صدها نفر کشته داده و سالیانه و
میلیاردها دلار کمک می کند.
از طرفی جناب کرزی چه دارد؟
یک ارتش غیر مسلح و بدون تخصص که حتی اجازه پرواز با یک هلیکوپتر را بر
فراز کشور خودش را هم ندارد! یک ملتی خسته و فقیر که بنا برگفته خود همان
غربیان یک چهارم آن از دولت حمایت می کند! که یقینا این یک چهارم وابستگی
مالی به دولت دارد و جز کارکنان و وابستگان آن به حساب می آید! یک پارلمان
دارد که در چند نوبت حاضر نیست به وزیران پشنهادی رئیس جمهورش رای مثبت
بدهند! و به گفته خود رئیس جمهور محترم نمایندگان پارلمان عاملین خارجی ها
هستند! علما و روحانیونی دارد که هرکدام ساز خود را می نوازد وعده ای هم
که به عنوان شورای علما، از دولت حمایت می کنند اگر یک ماه حقوق نگیرند
خود مخالف سرسخت دولت خواهند شد و دولتی دارد که زیر مجموعه آن تا خرخره
در فساد و رشوه خواری غرق می باشند و کشوری دارد که ترور و انفجار و
انتحار در گو شه گوشه آن تبدیل به یک اتفاق عادی شده است.! و احزاب و گروه
های فعال آن هم که با وزیش باد تغیر موضع می دهند! و هرچقدر رئیس جمهورشان
توسط بیگانگان تحقیر شود، نیش آنها باز و بازتر می شود! و اتهامات شخصی
رئیس جمهور هم که در بالا به آن اشاره شد.!!!

نتیجه:
با مرور بر نوشته های بالا این طور می توانم نتیجه بگیرم که : علت این سفر
هرچی که باشد از روی اقتدار نیست.! زیرا یک شخص به تنهایی و برای یک کشور
که دارای نهاد های قانونی متعددی هست، نمی تواند مقتدر باشد و محترم کرزی
دارای پشتوانه قوی، نه در داخل کشور و نه در خارج کشور نمی باشد و
متاسفانه دارایت کافی را هم ندارد که در چنین مواقعی ابتکار عمل را در دست
بگیرد.!
بدون شک چنین سفر ها! و چنین فرصت ها، اگر همراه با تدبیر و دارایت کافی
انجام شود، و جماعت همدل،هم فکر، متحد و منسجم متشکل از احزاب و نهاد های
قانونی و نخبگان واقعی کشور پشت سر رئیس جمهور در حرکت باشند، حتما به حال
ملت فقیر و درمانده ای افغانستان مفید خواهد بود. اما به نظر من این سفر
فقط برای ترمیم خراب کاری های ماه های گذشته ای محترم کرزی انجام شده است،
و فایده ای برای ملت مظلوم افغانستان ندارد. چونکه قسمت اعظم انرژی جناب
کرزی و همراهانش را این فکر به خود مشغول کرده است که : چگونه رفتار و
گفتار ماه های گذشته دولت محترم رادر نزد مسئولان آمریکایی توجیه کنند، تا
حس ترحم و انسان دوستی آنها به دست آید.!