کرزی نمی‌خواهد طالبان شکست نظامی بخورند

رئیس پیشین امنیت ملی افغانستان به این نظر است که این کشور تا ۱۸ ماه دیگر شاهد "خونین‌ترین خشونت‌ها" خواهد بود "


امرالله صالح رئیس پیشین اداره امنیت ملی افغانستان گفته است که حامد کرزی، رئیس جمهوری این کشور نمی‌خواهد طالبان شکست نظامی بخورد.
آقای
صالح در مقاله‌ای در شماره آخر روزنامه هشت صبح نوشته که استراتژی باراک
اوباما، رئیس جمهوری آمریکا در افغانستان شامل چهار مرحله ذهنیت سازی،
عملیات نظامی، حفظ منطقه و توسعه اقتصادی و اداری بوده است.
اما به نظر رئیس پیشین اداره امنیت ملی افغانستان، این استراتژی آقای
اوباما در عمل در جنگ جاری در افغانستان با چالش‌های زیادی مواجه است.
به نوشته آقای صالح در این مقاله، زمانی که آمریکایی‌ها خواستند "تجربه
عراق" را در افغانستان به اجرا بگذارند، هیچ نیروی سیاسی در افغانستان و
کشورهای منطقه از آن پشتیبانی نکرد.
به نظر رئیس پیشین اداره امنیت ملی، دلیل این امر آن است که "ارگ (کاخ
ریاست جمهوری افغانستان) نمی‌خواهد طالبان از مجرای نظامی شکست بخورند".
آقای صالح افزوده است: "تلاش‌هایی جدی و پی‌هم صورت گرفت تا به کشورهای
منطقه گفته شود که این نسخه آمریکایی‌ها مال خودشان است و دولت افغانستان
در آن خود را شریک نمی‌داند."
این مقام پیشین دولت افغانستان همچنین گفته است که ژنرال دیوید پترائوس،
فرمانده کل نیروهای بین‌المللی در افغانستان چند بار آقای کرزی را در سفر
به قندهار همراهی کرد تا برای عملیات نظامی ناتو "بستر سیاسی" ایجاد شود،
اما این بستر به وجود نیامد.
به نوشته آقای صالح "عدم موثریت این سفرها نشان می‌دهد که زعامت دولتی
(افغانستان) دیگر توانایی ایجاد شبکه‌های سیاسی را در آن مناطق ندارد یا
عمدا رئیس دولت نخواست در حمایت از جنگ دست به ابتکارهای سیاسی بزند تا
مردم را به طور نسبی بسیج نماید."
امرالله صالح افزوده است که آمریکایی‌ها با این وضعیت مجبور شدند که دست
به ابتکارهایی بزنند. به نوشته او، تشکیل پلیس محلی در چهارچوب وزارت
داخله (کشور) و "شوراهای معاش (حقوق) بگیر" در همین راستا از سوی
آمریکایی‌ها صورت گرفت.
نمایندگی از کدام برنامه سیاسی؟

آشتی با طالبان از برنامه های اصلی آقای کرزی است.


او
در ادامه نوشته که "حالا سخن از مرحله سوم این استراتژی در میان است" تا
مناطقی که از کنترل طالبان خارج شده، حفظ شود. به نظر آقای صالح، این امر
در آغاز باید توسط نیروهای ناتو و بعد به وسیله نیروهای امنیتی افغانستان
عملی شود.
ولی به باور او، "حضور دوامدار نیروی بیگانه به هر بهانه‌ای که باشد، در
دهکده‌ها واکنش منفی مردم را در پی خواهد داشت و باید نیروهای افغانستان
جای آنها را بگیرند. اما نیروهای افغانستان با همین سوال ابتدایی مواجهند
که آنها به نمایندگی از کدام دیدگاه و برنامه سیاسی می‌رزمند؟"
این مقام ارشد امنیتی سابق افغانستان به این نظر است که مرحله چهارم
استراتژی باراک اوباما در افغانستان به عوض این که توسعه اقتصادی و اداری
را در این کشور در پی داشته باشد، با "بن‌بست" مواجه خواهد شد.
به باور او، دلیل آن این است که در حال حاضر "نیروهای سیاسی که تفکر
ضدطالبان دارند، در محاسبات بالای ملی و بین‌المللی در حاشیه قرار دارند" و
شامل مشورت‌های "چه باید کرد؟" آمریکا نیستند. از سوی دیگر، به نظر آقای
صالح، ناتو تا حال در "زیربنای حمایتی طالبان در پاکستان" تغییری نیاورده
است.
به نوشته آقای صالح، طالبان در پاکستان تحت فشار قرار ندارند، شبکه‌های
تدارکاتی و پول‌رسانی آنها فعالند و آنها در پاکستان دور از تیررس نیروهای
ناتو قرار دارند. به نظر او، پاکستان نمی‌خواهد که طالبان متحمل "شکست
استراتژیک" شوند.
رئیس پیشین امنیت ملی افغانستان به این نظر است که این کشور تا ۱۸ ماه
دیگر شاهد "خونین‌ترین خشونت‌ها" خواهد بود "تا این بن‌بست شکل بگیرد". او
افزوده که این بن‌بست زمانی آشکار خواهد شد که هر دو طرف جنگ امید پیروزی
مطلق را از دست بدهند.
'خطرات بزرگ'

اگر دولت افغانستان منافع ملی را به خاطر
معامله با طالبان زیر پا نماید، احتمال آن بسیار وجود دارد که کنترل مرکزی
فرو ریزد و مردم به خاطر دفاع از شرف، عزت، تاریخ و ارزشها پناه به
نهادهایی غیر از دولت ببرند

امرالله صالح


امرالله
صالح هشدار داده است که شکستن این بن‌بست از طریق گفتگو با طالبان "خطرات
بزرگی" را متوجه این کشور می کند. به نظر او، طالبان در این صورت
فرصت‌های توسعه و عمران را تا حدی از بین خواهند برد تا افغانستان مجبور
شود خطوط مرزی وزیرستان را تا کابل توسعه دهد.
آقای صالح افزوده است: "اگر دولت افغانستان منافع ملی را به خاطر معامله
با طالبان زیر پا نماید، احتمال آن بسیار وجود دارد که کنترل مرکزی فرو
ریزد و مردم به خاطر دفاع از شرف، عزت، تاریخ و ارزشها پناه به نهادهایی
غیر از دولت ببرند."
به باور نویسنده، "اگر نیروی عظیم نظامی که در اختیار نظام است، از حمایت
شبکه‌های سیاسی در سطح محلات برخوردار شود، ما می‌توانیم از رفتن به
بن‌بست جلوگیری کنیم و طالبان را به عنوان یک گروه شکست خورده به
پناهگاه‌شان در پاکستان برانیم."
"آنگاه اکر مذاکره صورت می‌گیرد، باید بین یک دولت قوی افغانی و
پاکستانی‌ها در باره معضلات بزرگ بین دو کشور صورت گیرد. ما باید تلاش
کنیم که با پنجابی‌ها معضل خود را حل نماییم، نه این که نماینده آنها در
میز مذاکره یک لنگوته پوش (عمامه به سر) با قبای فریبنده مذهبی بیاید که
از تبار خود ما باشد."
امرالله صالح در ادامه افزوده که هنوز هم فرصت دست نرفته و روابط گسترده
افغانستان با جامعه بین‌المللی یکی از این فرصت‌ها است. ولی به نظر او،
دولت افغانستان از این فرصت و روابط استفاده نمی‌کند.
رئیس سابق امنیت ملی افزوده که افغانها همواره گلایه داشته‌اند که غربی‌ها
به افغانستان از "عینک پاکستان" نگاه می‌کنند، اما دولت افغانستان پس از
داشتن ده سال روابط مستقیم با آنها، حالا "آگاهانه یا ناآگاهانه به آنها
دارد می‌گوید که بروید باز هم از عینک پاکستان به ما نگاه کنید
http://afghanlion.blogspot.com/2011/03/blog-post_19.html".